Οι νέοι είναι θυμωμένοι και ζητάνε αυτά που είχαν οι γονείς τους. Υψηλούς μισθούς, μονιμότητα στην εργασία (;;;), λιγότερη δουλειά...
Αυτά δεν μπορούν να γίνουν χωρίς παραγωγικότητα, εξωστρέφεια, έρευνα, νέες ιδέες, αυτοματισμούς, μέρισμα από τα κέρδη νέων τεχνολογιών.
Μάλιστα, ο λόγος που φτάσαμε εδώ είναι επειδή δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις για να συντηρηθούν όλα αυτά που είχε η προηγούμενη γενιά.
Οι πολιτικοί δεν έχουν κανένα πρόβλημα να υποσχεθούν τα πρώτα χωρίς να προωθήσουν και να προγραμματίσουν τα δεύτερα.
Οι νέοι πρέπει να ζητάνε καλύτερα πανεπιστήμια, περισσότερη έρευνα, ευκαιρίες για επένδυση στις ιδέες τους, καλύτερη κατάρτιση, επαγγελματικό προσανατολισμό βασισμένο στις ικανότητες και όχι την τύχη στις εξετάσεις λίγων ημερών.
Δεν είναι τυχαίο ότι εργασιακή ασφάλεια αισθάνονται σε μεγαλύτερο ποσοστό στην Ευρώπη, οι Δανοί. Οι Δανοί έχουν επίσης την μεγαλύτερη κινητικότητα εργαζομένων. Αισθάνονται όμως ασφάλεια γιατί το κράτος τους επενδύει σε αυτούς και όχι σε θέσεις εργασίας. Επενδύει στην γνώση των πολιτών τους. Στην εξειδίκευσή τους και στην βελτίωση και ανάπτυξη των ικανοτήτων τους. Και το κάνει με ποσοστό μεγαλύτερο και από αυτό που δίνει η δική μας χώρα για την παιδεία.
Δεν λέω να γίνουμε Δανοί βέβαια. Αλλά μπορούμε να μάθουμε από το παράδειγμά τους και να το προσαρμόσουμε στις ανάγκες και ιδιαιτερότητες της χώρας μας.
Να συμπληρώσω επίσης ότι η μονιμότητα στην εργασία είναι κακή για την ψυχολογία. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει το ίδιο πράγμα μία ζωή και να παραμένει ευχαριστημένος. Αντίθετα ένα σύστημα που επιτρέπει την κινητικότητα με επαρκείς απολαβές και επίπεδο ζωής είναι το καλύτερο για να είμαστε ευτυχισμένοι.
Αυτό εκπροσωπούν οι Πειρατές. Ελάτε να αλλάξουμε την πολιτική μαζί.
Leave a Reply