Αυτές τις μέρες είχα μία ενδιαφέρουσα συζήτηση σχετικά με την TTIP με διάφορους ανώνυμους στο διαδίκτυο. Εκεί φάνηκε πόσο διαφορετικά αντιλαμβανόμαστε βασικά πράγματα οι Πειρατές. Εκεί που εγώ βλέπω κουλτούρα και επιλογή, ο άλλος βλέπει χρήμα και ιδιοκτησία. Εκεί που βλέπω ανθρώπους και ευκαιρίες μάθησης, ο άλλος βλέπει ανθρωποώρες και κέρδος. Δεν το λέω υποτιμητικά, εξάλλου για τους ανθρώπους αυτούς δεν είναι υποτιμητικό κάτι τέτοιο. Φυσικά και θέλουν κέρδος και ιδιοκτησία. Και εδώ που τα λέμε ούτε για μένα είναι άσχημα αυτά όταν συνδυάζονται όμως με κουλτούρα και επιλογή και μάθηση και ανθρωπισμό…
Ο αποκλεισμός όμως του σκοπού της δημιουργίας κουλτούρας και γνώσης, για λόγους κέρδους και ιδιοκτησίας, για εμάς τους πειρατές είναι μέγα σφάλμα. Και ποιος είναι αυτός ο σκοπός; Η βελτίωση του πολιτισμού μας. Και η βελτίωσή μας ως άτομα και ως συλλογικότητα.
Κάποιοι που θα τα διαβάσουν αυτά θα δώσουν μία ταμπέλα. Από “νεοφιλελεύθερο” αν εστιάσουν στην ιδιοκτησία και στο κέρδος, “αριστερό” αν εστιάσουν στην βελτίωση ως άτομα, μέχρι “κομμουνιστικό” αν εστιάσουν στην συλλογικότητα. Ποσώς μας ενδιαφέρει όμως.
Για κάποιο περίεργο λόγο μάλιστα, κάποιος θεωρεί ότι οι κανόνες που θέτει η πολιτεία στα όρια του τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει μία εταιρία πρέπει να αντικατασταθεί με τα δικαστήρια! Γιατί θεωρεί ότι οι νόμοι είναι γραφειοκρατεία! Ενώ για κάποιο επίσης περίεργο λόγο τα δικαστήρια δεν είναι γραφειοκρατία! Οπότε αντί να ελέγχουμε ένα πράγμα, κάθε πολίτης θα έχει την ευθύνη να τα ελέγχει όλα και να τρέχει σε δικηγόρους, να ορίζονται δικάσιμοι για να βρει το δίκιο του επειδή κάποια εταιρία παρουσίασε ως “Φυσικό Χυμό” κάτι τελείως τεχνητό! Του διαφεύγει ότι ο νόμος ορίζει απλά τι μπορείς να βάλεις στην ταμπέλα ως φυσικό και τελείωσε. Δεν χρειάζεται ο κάθε πολίτης μετά να κάνει την δουλειά που έκανε ένας απλός νόμος.
Το βασικό πρόβλημα με την TTIP είναι ότι τέτοιους νόμους τους θεωρεί “εμπόδια” στο ελεύθερο εμπόριο. Μάλιστα οι πολιτικοί που θέλουν να περάσει η TTIP μας λένε ότι δεν κινδυνεύουν οι νόμοι των κρατών. Όμως η εμπειρία με συμφωνίες που περιέχουν την ISDS μέσα δείχνει το αντίθετο και φυσικά η αντίδραση ανθρώπων όπως οι παραπάνω το επιβεβαιώνει ότι θα συμβεί και εδώ αν περάσει έτσι.
Η δε άποψη κάποιων για τις πατέντες συμβαδίζει πλήρως με αυτό που θέλουμε να αποφύγουμε. Να επιβεβαιωθούν οι πατέντες από εργαλείο για την προστασία της καινοτομίας που υποτίθεται ότι πρέπει να είναι, σε γραφειοκρατικό όπλο για καταπολέμησή της από εταιρίες που θέλουν να βγάλουν από τη μύγα ξύγκι. Αντί για βελτίωση δηλαδή του υπάρχοντος πλαισίου να πάμε σε χειροτέρευση.
Για να είμαστε δίκαιοι όμως, η TTIP έχει και καλά σημεία μέσα. Η αφαίρεση των δασμών κατ’ αρχήν. Μετά η δυνατότητα για κάποιες θέσεις εργασίας και για μία μικρή αύξηση του ΑΕΠ. Αυτά όμως μόνα τους δεν δικαιολογούν την ύπαρξη της ISDS. Αντίθετα το μόνο που την δικαιολογεί είναι η επίθεση εταιριών στα δικαιώματα πολιτών με την δυνατότητα να μηνύουν κράτη για “φανταστικά κέρδη”.
Leave a Reply