Σύντομα η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αποκτήσει νέο κανονισμό για τα Πνευματικά Δικαιώματα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια την σχετική διαδικασία τονίζοντας ότι πρέπει να εκσυγχρονίσει τον κανονισμό, κάνοντάς τον σαφή και δίνοντας την δυνατότητα στους δημιουργούς να κερδίζουν από το έργο τους, ενώ ταυτόχρονα θα έδινε στις Ευρωπαϊκές νεοφυείς εταιρίες την δυνατότητα να ανταγωνιστούν τους γίγαντες με την δεσπόζουσα θέση στην αγορά.
Ποιος θα μπορούσε να πει όχι σε κάτι τέτοιο; Και πράγματι, το μεγαλύτερο μέρος του νέου κανονισμού βελτιώνει πολύ την σημερινή κατάσταση. Όμως, σε ότι αφορά το διαδίκτυο, δύο άρθρα φαίνεται να προκαλούν σοβαρά προβλήματα αντί να λύνουν. Συγκεκριμένα αναφερόμαστε στα άρθρα 11 και 13.
Τι είναι αυτά τα άρθρα και ποιο το πρόβλημα που υποτίθεται ότι λύνουν;
Το άρθρο 11 ορίζει ότι οι aggregators, υπηρεσίες όπως το Google News, που παρουσιάζουν συνδέσμους άρθρων με μικρές περιλήψεις από ειδησεογραφικές σελίδες, θα πρέπει να κάνουν συμφωνίες με οικονομικό αντίτιμο για να έχουν το δικαίωμα να εμφανίζουν τις περιλήψεις αυτές. Η λογική του άρθρου 11, είναι ότι αποτελούν παραβίαση πνευματικής ιδιοκτησίας. Όμως, αυτός ο τρόπος παρουσίασης των συνδέσμων είναι βασική λειτουργία του διαδικτύου. Μόνο έτσι γνωρίζει ο επισκέπτης που θα τον οδηγήσει ο σύνδεσμος. Μάλιστα, αν δεν υπάρχει αυτή η περίληψη, τότε δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης του συνδέσμου και φυσικά έτσι κανείς δεν θα επισκεφτεί την είδηση στην πηγή της. Οι aggregators δεν παίρνουν επισκεψιμότητα από τους ιστότοπους. Το αντίθετο κάνουν. Δίνουν επισκεψιμότητα.
Το άρθρο 11 μιλάει και για τις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook όπου παρουσιάζονται περιλήψεις όταν βάζουμε ως χρήστες έναν σύνδεσμο. Αν θα πρέπει να συνάψουν συμφωνίες για να εμφανίσουν την περίληψη, τότε κάθε σύνδεσμος που θα βάζουμε ως χρήστες θα έχει κόστος! Αυτό το άρθρο με απλά λόγια θα “χαλάσει το Ιντερνετ”.
Η εμπειρία που έχουμε σήμερα θα καταστραφεί γιατί κάποιοι με γερασμένα μυαλά δεν καταλαβαίνουν πως λειτουργεί ή απλά υπακούν στα lobby που τους πληρώνουν τις προεκλογικές τους δαπάνες.
Στο άρθρο 13 τα πράγματα χειροτερεύουν, ως να μην ήταν αρκετό το άρθρο 11. Συγκεκριμένα το άρθρο αυτό θέτει ως υπεύθυνους για την ανάρτηση περιεχομένου με πνευματικά δικαιώματα τους παρόχους υπηρεσιών από το πρώτο δευτερόλεπτο που θα ανεβάσει κάποιος χρήστης κάτι που παραβιάζει αυτά τα δικαιώματα. Επιβάλει την εγκατάσταση φίλτρων ώστε να ελέγχεται κάθε ανάρτηση για παράνομο περιεχόμενο και να μην την επιτρέπει. Το λογισμικό για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο είναι ιδιαίτερα δαπανηρό και επιρρεπές στα σφάλματα. Αν και το άρθρο μιλάει για εξαιρέσεις περιεχομένου, όπως η σάτιρα (περιλαμβάνει και τα γνωστά meme), η κριτική, ο πολιτικός σχολιασμός και άλλα, το λογισμικό είναι αδύνατον να ξεχωρίσει τέτοιες χρήσεις. Οι πάροχοι θα προτιμήσουν να αφαιρέσουν δεκάδες χιλιάδες αναρτήσεις που είναι 100% σύννομες παρά να περάσει μία ανάρτηση που παραβιάζει τον νόμο και τους καθιστά υπεύθυνους.
Ένα ακόμα επικίνδυνο σημείο στο άρθρο αυτό είναι ότι θα μπορούν οι εταιρίες που έχουν αρκετά χρήματα να καταχωρούν ότι θέλουν ως περιεχόμενο με πνευματικά δικαιώματα και δεν υπάρχει καμία απολύτως δικλείδα ασφαλείας για το όταν (και όχι εάν) θα εκμεταλλευτούν αυτή την δυνατότητα για να λογοκρίνουν ότι δεν τους αρέσει. Φανταστείτε για παράδειγμα ένα video που εμφανίζει μία εταιρία να παρανομεί ρίχνοντας στην θάλασσα λήμματα. Ακτιβιστές αναρτούν το video αυτό στο διαδίκτυο και σε λίγη ώρα έχει κατέβει γιατί η εταιρία πλήρωσε για να καταχωρήσει το video αυτό ως πνευματική της ιδιοκτησία γιατί δείχνει το λογότυπό της.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αγνοεί όλες τις συστάσεις ειδικών στο θέμα, ακόμα και του “εφευρέτη” του παγκόσμιου ιστού, του Tim Berners-Lee. Έφτασε στο σημείο να γράψει άρθρο με το οποίο λέει ότι όσοι αντιδρούν είναι όχλος και τους παρομοιάζει με τους brexiters, χωρίς να λέει τίποτα για τους λόγους που αντιδρούν και όταν αναγκάστηκε να το ανακαλέσει, λόγω του προσβλητικού ύφους, το έκανε με τρόπο που στην ουσία έριχνε την ευθύνη πάλι σε όσους αντέδρασαν!
Τα 2 αυτά άρθρα οδηγούν σε ένα λογοκριμένο διαδίκτυο. Είναι επικίνδυνα και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γίνουν μέρος της οδηγίας.
Τι μπορούμε όμως εμείς οι πολίτες να κάνουμε για αυτό;
Μπορούμε να γράψουμε στους ευρωβουλευτές μας και να ζητήσουμε να μην ψηφίσουν τα άρθρα 11 και 13.
Θα βρείτε τις ηλεκτρονικές τους διευθύνσεις εδώ:
Leave a Reply