Η ιστορία του Pride

Η διεκδίκηση ίσων δικαιωμάτων από την LGBT+ κοινότητα φαίνεται να ενοχλεί τους νοικοκυραίους γιατί δεν ταιριάζει με τις προκαταλήψεις τους. Όμως το μέγεθος της κοινότητας αυτής και η μαχητικότητά της αποδεικνύει ότι αυτοί οι νοικοκυραίοι δεν έχουν πλέον επιλογές και θα πρέπει να βρουν μία άλλη ομάδα να ταλαιπωρούν και να καταπιέζουν.

Τώρα, δεν σας αρέσει να βλέπετε το Pride; Κάντε ότι κάνω εγώ γιατί δεν μου αρέσουν οι λιτανείες της θανατοθρησκείας που λέγεται επικρατούσα στην Ελλάδα. Δεν πάω. Δεν θα σκεφτόμουν όμως ποτέ να απαγορεύσω στους πιστούς της να μην κάνουν λιτανείες γιατί ενοχλεί την αισθητική μου.

Και τώρα η ιστορία για να μαθαίνουν όσοι έχουν μυαλό και μπορούν να σκεφτούν μόνοι τους:

Αναδημοσίευση από ThessalonikiPride

Ιστορικά στοιχεία

Η αφετηρία του Pride είναι μία επέτειος μνήμης απέναντι σε ένα περιστατικό που συνέβη στη Νέα Υόρκη στις 28 Ιουνίου του 1969. Τότε στο gay bar Stonewall Inn πραγματοποιήθηκε εισβολή από αστυνομικούς με πρόφαση την παράνομη πώληση οινοπνεύματος, σε μια σειρά αλλεπάλληλων επιδρομών σε ανάλογα μπαρ της περιοχής κι ενώ η γενική παρενόχληση των LGBTI ατόμων ήταν συνήθης πρακτική.

Οι συλλήψεις και η βία που ακολούθησε εξαγρίωσαν τον κόσμο που βρισκόταν έξω από το μπαρ με αποτέλεσμα να επιτεθούν στα αστυνομικά οχήματα με πέτρες, μπουκάλια, ακόμη και δοχεία απορριμμάτων. Στη συνέχεια μαζεύτηκε πολύ μεγάλο πλήθος για να διαμαρτυρηθεί με αποτέλεσμα οι συγκρούσεις με την αστυνομία να συνεχιστούν για τις επόμενες μέρες και νύχτες.

Τον επόμενο μήνα ομοφυλόφιλοι ακτιβιστές κυκλοφόρησαν φυλλάδια απαιτώντας μια μαζική «συγκέντρωση για την ομοφυλοφιλική απελευθέρωση». Η συμμαχία που σχηματίστηκε από τη συνεδρίαση υιοθέτησε την ονομασία «Gay Απελευθερωτικό Μέτωπο» (Gay Liberation Front). Ανάμεσα στις διεκδικήσεις της ήταν να σταματήσει η παρενόχληση από την αστυνομία, η προστασία στον εργασιακό χώρο, η ανάκληση των νόμων περί σοδομισμού και η θέσπιση νομοθεσίας κατά των διακρίσεων. Ακολουθούσαν και άλλα συλλαλητήρια διαμαρτυρίας και δημιουργήθηκαν οργανώσεις για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων και λεσβιών σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό θεωρήθηκε το πρώτο σύγχρονο LGBTI κίνημα.

Τον επόμενο χρόνο πραγματοποιήθηκε η «πορεία για το Stonewall» σε ανάμνηση του γεγονότος και συγχρόνως σαν διαδήλωση διαμαρτυρίας κατά των διακρίσεων και της βίας που ασκήθηκαν στους γκέι, λεσβίες, μπάι και τρανς της Νέας Υόρκης. Υπό τη στενή έννοια του όρου θα μπορούσε να θεωρηθεί ως η πρώτη μορφή Pride που υπήρξε ποτέ.

Στην 30η επέτειο των γεγονότων της Νέας Υόρκης, το 1999 το μπαρ Stonewall ανακηρύχθηκε Μνημείο Εθνικής Κληρονομιάς, ενώ στην 40η επέτειο ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα ανακήρυξε τον Ιούνιο του 2009 μήνα υπερηφάνειας των LGBTI.

 

Η διεθνής εξάπλωση

Με τα χρόνια η επέτειος απέκτησε εορταστικό χαρακτήρα, απλώθηκε αρχικά και σε άλλες αμερικανικές πόλεις και στη συνέχεια σε πολλές άλλες χώρες, κυρίως του δυτικού κόσμου, ενώ καθιερώθηκε η 28η Ιουνίου ως η Ημέρα Ομοφυλοφιλικής Υπερηφάνειας (Gay Pride Day). Για το λόγο αυτό τα περισσότερα Pride ανά τον κόσμο διοργανώνονται συνήθως μήνα Ιούνιο.

Οι πιο δημοφιλείς διοργανώσεις Pride διεθνώς γίνονται στη Νέα Υόρκη, το Σαν Φρανσίσκο, το Βερολίνο, το Λονδίνο, το Παρίσι, το Άμστερνταμ, το Τελ Αβίβ, την Ρώμη, τη Μαδρίτη, το Σίδνεϊ κλπ., όμως μικρότερης εμβέλειας γίνονται και σε άλλες πόλεις. Τα τελευταία χρόνια ο θεσμός εξαπλώθηκε και σε πόλεις όπως η Μόσχα, η Βαρσοβία, η Πράγα, η Κωνσταντινούπολη, η Μανίλα, η Ταϊπέι, το Μπουένος Άιρες, το Νέο Δελχί, η Σόφια και το Ζάγκρεμπ.

Οι δεκαετίες ’80 και ’90

Η πρώτη απόπειρα διοργάνωσης Pride στην Ελλάδα επιχειρήθηκε από το ΑΚΟΕ (Απελευθερωτικό Κίνημα Ομοφυλόφιλων Ελλάδας) στις 28 Ιουνίου 1980 στην Αθήνα, οριοθετώντας την κυρίως ως πολιτική εκδήλωση και επαναλήφθηκε 2 χρόνια αργότερα στο χώρο του Ζαππείου. Έπρεπε να περάσουν 10 χρόνια για να διοργανωθούν αντίστοιχες εκδηλώσεις, κυρίως από ατομικές πρωτοβουλίες (Λόφος Στρέφη 1992, 1994, 1995, Πεδίον του Άρεως 1993, 1996 και σε κλειστούς χώρους 1998 και 1999). Την ίδια εποχή στην παραλία της Θεσσαλονίκης γίνονται οι αντίστοιχες διοργανώσεις από την ΟΠΟΘ (Ομάδα Πρωτοβουλίας Ομοφυλόφιλων Θεσσαλονίκης) και το περιοδικό “Ο Πόθος”.

Το Athens Pride

Από το 2005 μέχρι σήμερα το Athens Pride, το οποίο γίνεται το μήνα Ιούνιο στο κέντρο της Αθήνας (πλατεία Κλαυθμώνος) διεξάγεται κάθε χρόνο με επιτυχία και με ολοένα αυξανόμενη συμμετοχή.

 

EuroPride και WorldPride

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 καθιερώθηκε ο θεσμός του EuroPride, της διοργάνωσης δηλαδή από διαφορετική πόλη κάθε χρονιά του μεγαλύτερου και εντυπωσιακότερου φεστιβάλ, πόλη που άτυπα γίνεται η ευρωπαϊκή LGBTI πρωτεύουσα.

Το 2000 καθιερώθηκε ο θεσμός του WorldPride, δηλαδή της αντίστοιχης παγκόσμιας εκδήλωσης. Αρχικά διεξαγόταν κάθε 6 χρόνια, με πρώτη οικοδέσποινα τη Ρώμη. Σήμερα γίνεται κάθε 2 χρόνια. Το επόμενο WorldPride θα φιλοξενηθεί το 2017 στη Μαδρίτη.

 

Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;…

Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά ‘χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;

Νά ‘χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο….
Στα δυό φορώντας τα πόδια που ‘χει,
στο ‘να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι.

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.

Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,
τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;…

Ο θυμός είναι κακός σύμβουλος.

Οι νέοι είναι θυμωμένοι και ζητάνε αυτά που είχαν οι γονείς τους. Υψηλούς μισθούς, μονιμότητα στην εργασία (;;;), λιγότερη δουλειά...

 

Αυτά δεν μπορούν να γίνουν χωρίς παραγωγικότητα, εξωστρέφεια, έρευνα, νέες ιδέες, αυτοματισμούς, μέρισμα από τα κέρδη νέων τεχνολογιών.

 

Μάλιστα, ο λόγος που φτάσαμε εδώ είναι επειδή δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις για να συντηρηθούν όλα αυτά που είχε η προηγούμενη γενιά.

 

Οι πολιτικοί δεν έχουν κανένα πρόβλημα να υποσχεθούν τα πρώτα χωρίς να προωθήσουν και να προγραμματίσουν τα δεύτερα.

 

Οι νέοι πρέπει να ζητάνε καλύτερα πανεπιστήμια, περισσότερη έρευνα, ευκαιρίες για επένδυση στις ιδέες τους, καλύτερη κατάρτιση, επαγγελματικό προσανατολισμό βασισμένο στις ικανότητες και όχι την τύχη στις εξετάσεις λίγων ημερών.

 

Δεν είναι τυχαίο ότι εργασιακή ασφάλεια αισθάνονται σε μεγαλύτερο ποσοστό στην Ευρώπη, οι Δανοί. Οι Δανοί έχουν επίσης την μεγαλύτερη κινητικότητα εργαζομένων. Αισθάνονται όμως ασφάλεια γιατί το κράτος τους επενδύει σε αυτούς και όχι σε θέσεις εργασίας. Επενδύει στην γνώση των πολιτών τους. Στην εξειδίκευσή τους και στην βελτίωση και ανάπτυξη των ικανοτήτων τους. Και το κάνει με ποσοστό μεγαλύτερο και από αυτό που δίνει η δική μας χώρα για την παιδεία.

 

Δεν λέω να γίνουμε Δανοί βέβαια. Αλλά μπορούμε να μάθουμε από το παράδειγμά τους και να το προσαρμόσουμε στις ανάγκες και ιδιαιτερότητες της χώρας μας.

 

Να συμπληρώσω επίσης ότι η μονιμότητα στην εργασία είναι κακή για την ψυχολογία. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει το ίδιο πράγμα μία ζωή και να παραμένει ευχαριστημένος. Αντίθετα ένα σύστημα που επιτρέπει την κινητικότητα με επαρκείς απολαβές και επίπεδο ζωής είναι το καλύτερο για να είμαστε ευτυχισμένοι.

 

Αυτό εκπροσωπούν οι Πειρατές.  Ελάτε να αλλάξουμε την πολιτική μαζί.

Υποσχέσεις και πραγματικότητα. Σκέψεις για ένα Πειρατικό πρόγραμμα.

Χρόνια ολόκληρα ψηφίζουμε κόμματα που υπόσχονται “λαγούς με πετραχήλια” και δεν πράττουν τίποτα από αυτά που λένε.

Δεν θα πω ότι λένε ψέμματα. Θα είμαι καλόπιστος. Μάλλον θεωρούν πως η εξουσία θα τους δώσει την δυνατότητα να παραβούν ακόμα και τους νόμους της φύσης για να υλοποιήσουν αυτό που υποσχέθηκαν.

Οι πολιτικοί παρασύρονται εύκολα στο να κάνουν υποσχέσεις. Όταν μάλιστα αισθάνονται και την εξουσία να έρχεται, βγαίνουν εκτός ορίων της πραγματικότητας ακόμα περισσότερο.

Γιατί τα λέω αυτά; Γιατί αυτήν την εποχή ξεκινάμε στους Πειρατές την κατάρτιση ενός βασικού προγράμματος. Όχι γιατί περιμένουμε να κυβερνήσουμε, αλλά γιατί θέλουμε να κάνουμε προτάσεις που δίνουν το πραγματικό στίγμα των Πειρατών και που ελπίζουμε κόμματα που έχουν την εξουσία να αντιγράψουν.  Αν μάλιστα καταφέρουμε να περάσουμε στην βουλή οι ίδιοι το πρόγραμμά μας σε νομοσχέδια, ακόμα καλύτερα.

Χρειάζεται όμως προσοχή. Γνωρίζουμε ότι ο πολίτης, ο νέος, ο συνταξιούχος, ο εργαζόμενος, ο άνεργος… όλοι μας έχουμε απογοητευτεί από την πολιτική και τα κόμματα. Για αυτό το λόγο, η πρότασή μας δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είναι “μία από τα ίδια”. Κάθε πρόταση θα πρέπει να στέκει νομικά, συνταγματικά, οικονομικά. Θα πρέπει να είναι ηθική, πρακτική και να διορθώνει περισσότερα θέματα από όσα δημιουργεί.

Ένα παράδειγμα είναι η προστασία της πρώτης κατοικίας. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης και η κυβέρνηση σήμερα υπόσχονται την προστασία της “Λαϊκής πρώτης κατοικίας”. Τι σημαίνει όμως αυτό; Θα δώσουμε προστασία σε κάποιον που δεν έχει πληρώσει ούτε μία δόση από ένα στεγαστικό δάνειο; Μήπως θα πρέπει να υπάρξουν λοιπόν σαφείς κανόνες που θα περιγραφούν σε 10 φράσεις και αυτές να γίνουν νόμος σύμφωνα με τον οποίο θα κρίνουν τα αρμόδια δικαστήρια;

Μερικά συγκεκριμένα μέτρα μπορεί να είναι:

  • Προστασία πλειστηριασμών/κατάσχεσης περιουσίας από αντισυνταγματικούς φόρους (π.χ. ΕΝΦΙΑ)
  • Ανάληψη ευθύνης για την διαφορά που προκύπτει από την ανατίμηση του Ελβετικού φράγκου από τις τράπεζες σύμφωνα με αποφάσεις πρωτόδικες και εφετείου.
  • Έλεγχος αγορασμένων, μέσω δανείων, κτισμάτων για καταλληλότητα και επιστροφή δανείου αν βρεθούν κατασκευαστικά ακατάλληλα.
  • Παράταση/Αναστολή και επιδότηση αποπληρωμής δανείου για ανέργους που δεν καθυστερούσαν δόσεις όσο είχαν εισόδημα.

Είναι παράλογο να προστατεύουμε αυτούς που εκμεταλλεύονται την κατάσταση για να μας φέρουν σε ακόμα πιο δύσκολη θέση.  Πρέπει όμως πρώτα να προστατέψουμε όσο το δυνατόν πληρέστερα και γρηγορότερα αυτούς που δεν φταίνε.

Το παραπάνω πιθανό νομοσχέδιο ανοίγει και άλλα θέματα. Τι γίνεται με την ταχύτητα των αποφάσεων στο δικαστήριο. Πως μπορούμε να βοηθήσουμε το δικαστικό σώμα να κάνει γρήγορα και υπεύθυνα την δουλειά του;  Χρειάζεται εκσυγχρονισμός των δικαστηρίων, προσωπικό, δικαστική αστυνομία;

Με την σειρά του αυτό ανοίγει άλλα θέματα. Πως πληρώνονται τα έργα που πρέπει να γίνουν για να μειωθεί το κόστος; Όπως σήμερα με το κράτος να χρωστάει για 1 και 2 έτη στους ιδιώτες με αποτέλεσμα αυτοί να υπερτιμολογούν ώστε να τα βγάλουν πέρα; Μήπως πρέπει να επιταχύνουμε τις πληρωμές ώστε να πέσει το κόστος; Μήπως πρέπει να υπάρχει ταυτόχρονα έλεγχος στην ποιότητα του έργου;

Η διοίκηση του κράτους δεν είναι απλή υπόθεση. Όταν θες μάλιστα να φτιάξεις ένα πραγματικά δίκαιο κράτος μέσα στο οποίο οι πολίτες θα αισθάνονται ότι η δουλειά τους, οι φόροι τους, οι κόποι τους γενικά, δεν πάνε χαμένοι, τότε πρέπει να είσαι έτοιμος να μπεις σε λεπτομέρειες πριν. Όχι με γενικές υποσχέσεις και μετά… βλέπουμε.

Έχετε όρεξη για να δουλέψουμε μαζί ένα τέτοιο πρόγραμμα; Τότε παρακολουθείτε το ημερολόγιό μας για τις ημέρες και ώρες συναντήσεων.

Δεν έχεις γιο!

Ας το σκεφτούμε λίγο…

Αυτό που νομίζουν για τον νόμο σχετικά με την αλλαγή φίλου, όσοι είναι αντίθετοι, είναι ότι θα προσφέρονται δελεαστικά πακέτα στους γιους τους; Σοβαρά, τι ακριβώς αλλάζει σε σχέση με την ταυτότητά μας ο νόμος; Γιατί το έχω ακούσει πολλές φορές αυτό: “δεν έχεις γιο“. Δηλαδή αν είχα γιο θα ανησυχούσα μήπως ο νόμος τον πείσει να κάνει αλλαγή φύλου; Όχι φυσικά. Αυτό που “ανησυχούν” είναι μήπως ο γιος τους δεχτεί ότι και οι Τρανσεξουαλικοί έχουν δικαιώματα και δεν έχουν την ίδια άποψη με αυτούς. Αυτή είναι η αλήθεια. Να το πω απλά. Ο γιος μου θα το δεχόταν γιατί δεν θα ήταν τρανσφοβικός ή ομοφοβικός. Θα του το είχα μάθει εγώ να μην είναι. Επίσης, τι πάει να πει “δεν έχεις γιο”; Δεν έχουν ακούσει για Τρανς γυναίκες;

 
Οπότε λίγο προσοχή όταν λέτε τέτοια πράγματα. Να τα σκέφτεστε πριν. Ξέρω ότι πολλοί έχετε ηθικές αναστολές λόγο της θρησκείας σας, αλλά εμείς που δεν πιστεύουμε σε θεούς, έχουμε άλλου είδους ηθικές αναστολές που δεν βασίζονται κοινωνίες βάρβαρων εποχών αλλά σε πραγματικά σύγχρονα προβλήματα. Πριν από 100 χρόνια δεν υπήρχε δυνατότητα αλλαγής φύλου για τους Τρανσεξουαλικούς που το επιθυμούν. Πλέον υπάρχει. Ο νόμος καλύπτει ένα νομικό κενό και είναι επιστημονικά τεκμηριωμένος. Οι αντιδράσεις σας δεν είναι. Οι αλλαγές φύλου δεν απαγορεύονταν πριν. Το νομικό κενό όμως τους δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα με την ζωή τους. Τι σας ενοχλεί που ο νόμος τα διορθώνει; Γιατί αυτός ο σαδισμός; 
 
Βέβαια οι Ελληνικές κυβερνήσεις φοβούνται την Εκκλησία Α.Ε. και είναι πολύ πιθανό και αυτή να υποχωρήσει, όπως υποχώρησε στο θέμα των θρησκευτικών στα σχολεία. Αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα για την κοινωνία μας. Εμποδίζει την κοινωνική πρόοδο. Οι τρανσεξουαλικοί υπάρχουν. Δεχτείτε το. Δεν είναι ούτε αμαρτία ούτε αρρώστια. Είναι κατάσταση. Είναι υποχρέωση της πολιτείας να ασχοληθεί και με αυτούς. Είναι κακία από την πλευρά της Εκκλησίας να τους θέλει να υποφέρουν. Καθαρή κακία. Και για οργανισμός “αγάπης” έχει πολύ κακία μέσα του. 

Οι ιδεολογικές αγκυλώσεις βλάπτουν το διαδίκτυο. (Άρθρο 11)

Το άρθρο 11 της πρότασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για αναθεώρηση και επέκταση του Copyright λέει ότι οποιοσδήποτε χρησιμοποιεί αποσπάσματα δημοσιογραφικού περιεχομένου στο διαδίκτυο πρέπει πρώτα να λάβει άδεια από τον εκδότη. Αυτό το δικαίωμα θα διαρκεί 20 χρόνια!

Το άρθρο αυτό είναι στην ουσία μία προσπάθεια να γίνει Ευρωπαϊκός κανονισμός οι δύο αποδεδειγμένα αποτυχημένες πρόσφατες προσπάθειες στην Γερμανία και στην Ισπανία με την ίδια ακριβώς λογική.

Η ιδέα πίσω από το άρθρο είναι ότι θα δημιουργήσει εισόδημα για τους δημοσιογράφους. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι θα μειώσει την δυνατότητα προβολής τους για πολύ απλούς λόγους:

Η χρήση συνδέσμων στο διαδίκτυο, όταν αφορά τα νέα, σπάνια γίνεται χωρίς να υπάρχει κάποια περιγραφή που περιέχει ένα απόσπασμα από το συνδεόμενο άρθρο.

Τέτοιοι σύνδεσμοι θα απαιτούν άδεια από τον εκδότη!

Η επιστημονική κοινότητα είναι εναντίον αυτής της αλλαγής ενώ ακόμα και εκδότες που υποτίθεται ότι θα κερδίσουν από αυτό έχουν εκφραστεί εναντίον της εφαρμογής του. Οι λόγοι είναι απλοί. Θα μειωθεί δραστικά η πρόσβαση του αναγνώστη στο περιεχόμενό τους καθώς θα μειωθεί πολύ η έκθεση των άρθρων τους στο διαδίκτυο.  Μάλιστα ένας τέτοιος κανονισμός θα μειώσει δραματικά την ανταγωνιστικότητα των Ευρωπαϊκών εκδόσεων.

Γιατί όμως επιμένουν οι εισηγητές του άρθρου από το γκρουπ των Φιλελευθέρων και του Λαϊκού Κόμματος; Θεωρούν ότι μπορεί κάτι τέτοιο να δουλέψει ενώ τα παραδείγματα λένε το αντίθετο;

Η μόνη απάντηση που μπορώ να σκεφτώ εγώ είναι ότι, ναι. Θεωρούν ότι μπορεί να δουλέψει. Θεωρούν ότι δεν έχει εφαρμοστεί αρκετά ώστε να δουλέψει. Επειδή η ιδεολογική τους βάση είναι προς την δημιουργία κέρδους, θεωρούν ότι μπορεί να αντληθεί ακόμα και από εκεί που κανένας δεν θα πλήρωνε για να αγοράσει. Δεν είναι τα πάντα προϊόν προς πώληση, ούτε μπορούν να γίνουν.

Το διαδίκτυο δουλεύει γιατί υπάρχει σχετική ελευθερία διακίνησης της πληροφορίας. Αυτή βασίζεται στους συνδέσμους. Αν οι σύνδεσμοι δεν μπορούν να υπάρχουν λόγο κόστους, το διαδίκτυο “σπάει”.

Σχετικός σύνδεσμος:
Julia Reda: Extra copyright for news sites

Γιατί η μείωση του αφορολόγητου θα λειτουργήσει αρνητικά

Γιατί σε αυτά τα ύψη εισοδήματος, υπάρχει 100% χρήση τους στην κατανάλωση. Αν βάλεις υψηλότερη φορολογία τότε θα μειώσεις την κατανάλωση, δηλαδή την κίνηση του χρήματος. Η αγορά βασίζεται στην κίνηση του χρήματος για να δημιουργήσει αξία.

Υποτίθεται τώρα, ότι η μείωση του αφορολόγητου θα κάνει και αυτούς που κρύβουν εισοδήματα να πληρώσουν περισσότερο φόρο. Όμως αυτοί είναι πολύ λιγότεροι από όσους ξοδεύουν όλο το εισόδημά τους λόγο του ύψους του. Επίσης, αυτοί δεν έχουν πρόβλημα να κρύψουν και άλλο εισόδημα καθώς δεν είναι μισθωτοί ή συνταξιούχοι.

Επίσης, λίγοι είναι και αυτοί που έχουν εισοδήματα πάνω από το όριο που καταναλώνεται και πληρώνουν κανονικά τους φόρους τους.

Ο μόνος λόγος να μειωθεί το αφορολόγητο λοιπόν είναι γιατί θέλουν να χειροτερέψει ακόμα περισσότερο η κατάσταση.

Εργασιακά

Αλήθεια, πόσο ασφαλείς αισθάνονται οι Έλληνες εργαζόμενοι; Τους γλιτώνει η προστασία των μαζικών απολύσεων; Τι συμβαίνει σε άλλες χώρες;

Ε λοιπόν παρά τους νόμους περί προστασίας, οι Έλληνες εργαζόμενοι το 2015, σε ποσοστό 65% θεωρούσαν ότι δεν είχαν καμία ασφάλεια.

Η συζήτηση πιστεύω ότι είναι τελείως λάθος. Και θα φέρω ως παράδειγμα την Δανία.

Στην Δανία, οι εργαζόμενοι νιώθουν ανασφαλείς μόνο σε ποσοστό 10%. Όμως, στην Δανία οι απολύσεις είναι πλήρως απελευθερωμένες. Οπότε τι συμβαίνει; Ακόμα και στην Γερμανία, το ποσοστό ανασφάλειας είναι 40%.

Γιατί συμβαίνει αυτό το παράδοξο στην Δανία λοιπόν; Για έναν απλό λόγο. Η Δανία δεν προστατεύει τις θέσεις εργασίας, αλλά τον εργαζόμενο. Το βοηθήματα που λαμβάνει κάποιος άνεργος φτάνουν το 90% του τελευταίου του μισθού. Οι Δανοί αλλάζουν θέσεις εργασίας συχνότερα από οποιονδήποτε άλλο λαό στην Ευρώπη. Ίσως δεν είναι τυχαίο που έχουν και ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά ευτυχίας. Δεν βαριούνται και ποτέ!

Στην Δανία έχουν υψηλούς φόρους (χμ… το που χρησιμοποιούνται παίζει ρόλο) και το 4,4% του ΑΕΠ τους χρησιμοποιείται για την στήριξη και την εκπαίδευση των ανέργων τους!

Ίσως τελικά το να γίνουμε η Δανία του Νότου δεν είναι άσχημη ιδέα. Και δεν αρκεί σίγουρα να απελευθερώσουμε τις απολύσεις!

Σε κατάσταση πάγου.

Παγωμένα τα πάντα. Από την κίνηση στην αγορά μέχρι τα σπίτια και μέχρι τις καρδιές των ανθρώπων.

Χθες έβαλα πετρέλαιο στην πεθερά μου, που πέρυσι το είχε αγοράσει με 0,59 € το λίτρο, ενώ φέτος με 0,99€ το λίτρο. Διαφορά 40 ολόκληρα λεπτά. Φόροι όλα.

http://www.statistics.gr/documents/20181/1515741/GreeceInFigures_2016Q4_GR.pdf

Εμείς δεν έχουμε βάλει ακόμα και το σπίτι, στο μεγαλύτερο μέρος του σήμερα, ήταν πιο κρύο μέσα από ότι έξω! Και είμαστε από αυτούς που την έχουν καλά γιατί έχουμε να πληρώσουμε το ρεύμα για το aircondition και έχουμε και ξύλα για το τζάκι! Δεν χρωστάμε πολλά, τα ενοίκια είναι πληρωμένα, η πεθερά μου έχει μία καλή σύνταξη (του χιλιάρικου) από τον πεθερό μου που δούλευε μέχρι τα 72 του και πήρε σύνταξη στα 74 για να φύγει στα 79 του! Η ίδια, ενώ δούλευε 25 χρόνια στην βιομηχανία υφαντουργίας δεν πήρε ποτέ σύνταξη, γιατί τα αφεντικά της, της έβαζαν 1 ένσημο την εβδομάδα ενώ εκείνη δούλευε 6 μέρες.  

Τι γίνεται όμως με τους ανθρώπους που έχουν μία σύνταξη των 300 ή 400€; Πέρυσι, κουτσά στραβά κατάφεραν να βάλουν λίγο πετρέλαιο, αν και πάλι, λιγότεροι από ότι 3 χρόνια νωρίτερα σχεδόν κατά 40%. Φέτος, θέλουν δύο συντάξεις για να το κάνουν. Και ναι μεν πήραν ένα φιλοδώρημα από την “αριστερή” κυβέρνηση, αλλά τι να καλύψουν με αυτό; Το ρεύμα; Το φαγητό; Το νερό; Τον άνεργο γιό ή κόρη;

Τι γίνεται με το πάρτι εκατομμυρίων ευρώ για την φιλοξενία μεταναστών και προσφύγων; Τόσα χρήματα θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν σε αυτούς τους ανθρώπους μία αξιοπρεπή διαμονή και όμως, το μόνο που βλέπουμε είναι σκηνές και τριτοκοσμικές συνθήκες ανάμεσα σε χιόνια και λάσπες, και αυτό όταν το επιτρέπει η “αριστερή” κυβέρνηση! Που είναι η απόδοση ευθυνών; Οκτώ (8) διεθνώς αναγνωρισμένες ΜΚΟ πήραν μέσα στο 2016 σύμφωνα με το πρόγραμμα, 300 εκ. ευρώ (τα 700 που ακούγονται είναι μέχρι και το τέλος του 2018). Αυτές οι ΜΚΟ είναι οι: Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (Ελληνικό τμήμα), Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, Ελληνικό τμήμα των Γιατρών του Κόσμου, Συμβούλιο Προσφύγων της Δανίας, OXFAM, Save the Children, ASB Federal Association και η  International Rescue Committee Hellas.  (http://europa.eu/rapid/press-release_IP-16-1447_el.htm)

Πάμε τώρα για το φιάσκο με τον χιονιά που έπληξε την χώρα. Που είναι η μέριμνα του κρατικού μηχανισμού που γνώριζε μία εβδομάδα νωρίτερα τι συνθήκες θα πρέπει να αντιμετωπίσουν, αλλά αντέδρασαν σχεδόν μία εβδομάδα μετά; Στην Θεσσαλονίκη έβαλαν το αλάτι μαζί με υγρασία σε “αλατιέρες” με αποτέλεσμα να πετρώσει, αφού η υγρασία έγινε πάγος! Δύο μονάδες της ΔΕΗ αποφάσισαν να συντηρηθούν τις ημέρες της κακοκαιρίας! Προφανώς δεν μπορούσαν να περιμένουν μέχρι το καλοκαίρι, αλλά ίσως θα έπρεπε να επισπεύσουν ή να καθυστερήσουν λίγο; Ή έστω να εξετάσουν τον καιρό; Ο κρατικός μηχανισμός καταρρέει κάθε φορά που βρέχει ή χιονίζει ή κάνει πολύ ζέστη!

Όσο δεν λογοδοτούν οι υπεύθυνοι για όσα συμβαίνουν, από τον αποκλεισμό των αυτοκινήτων στις εθνικές οδούς μέχρι τον θάνατο της γιαγιάς γιατί δεν είχε να αγοράσει πετρέλαιο, το κράτος αυτό θα παραπαίει.  Ούτε μνημόνια μας σώζουν, ούτε επικλήσεις σε θεούς και δαίμονες.

Οι κυβερνήσεις από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα απέτυχαν. Προτίμησαν τον λαϊκισμό και την μετέπειτα διόρθωση με ανάλγητα μέτρα, παρά το κτίσιμο μίας υγιούς οικονομίας. Προτίμησαν τα εύκολα λόγια παρά την συστηματική δουλειά πάνω σε πραγματικά δεδομένα.

 

Σ’ωραίος…

Το “φαινόμενο” Αρτέμη Σώρρα δεν είναι κάτι καινούριο. Δεν έχει να κάνει με “απελπισμένους”, δεν έχει να κάνει με “ηλίθιους”. Δεν έχει να κάνει με κάποιο χάρισμα. Έχει να κάνει με έλλειψη παιδείας.

Η παιδεία μας, μας έχει συνηθίσει στις υπερβολές. Στους υπερήρωες, στα μοναδικά κατορθώματα ηγετών, βασιλιάδων, φιλοσόφων, επιστημόνων χωρίς καμία σύνδεση με την πραγματικότητα. Φιγούρες πέρα και πάνω από την πεζή ζωή μας. Η ωραιοποίηση της ιστορικής μας “συνέχειας” και η λατρεία για το κάθε φανταστικό επίτευγμα  είναι αυτό που έφερε τις συνθήκες για την δημιουργία ακολούθων του Αρτέμη Σώρρα.

Πως να αντιμετωπίσεις δικονομικά ή θεσμικά έναν τέτοιο κοινό απατεώνα που όμως ξέρει να χρησιμοποιεί αυτό το μειονέκτημα της παιδείας μας; Σίγουρα όχι με άρθρα που αναφέρονται στο παρουσιαστικό του. Σίγουρα όχι με μηνύσεις που του δίνουν δημοσιότητα με άφαντους τους μηνυτές.

Ο Σώρρας λέει “αποδείξτε μου ότι δεν έχω αυτά τα χρήματα”. Ε μα κύριε Αρτέμη μου, δεν πάει έτσι. Εσύ λες ότι τα έχεις, εσύ πρέπει να το αποδείξεις. Μέχρι τότε, δεν τα έχεις. Όπως δεν χρειάζεται εσύ να μου αποδείξεις ότι δεν έχω εγώ άλλα 3,6 τρις δολάρια, έτσι δεν χρειάζεται να το κάνω και εγώ για σένα.

Τι λέει ο τύπος αυτός; Ότι έχει πουλήσει αρχαία αντιβαρυτική τεχνολογία στον Ομπάμα για 3 τρις δολάρια. Ότι έχει μία μετοχή που αξίζει 600 δις ευρώ.  Γελοίες και οι δύο του δηλώσεις. Η μετοχή που έχει μπορεί να αγοραστεί στο Ebay για μερικά δολάρια ενώ δεν έχει καμία αξία. Όσο για την αντιβαρυτική τεχνολογία, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ακόμα γελάω όταν το ακούω.

Προκαλώ λοιπόν τον Κύριο Αρτέμη Σώρρα να με μηνύσει για να αποδείξει σε μένα τον Πειρατή ότι δεν έκλεψε τις πατέντες των αρχαίων Ελλήνων με την αντιβαρυτική τεχνολογία.  Τον προκαλώ να αποκαλύψει ποιος έχει στην κατοχή του τα 600 δις που του χρωστάνε για την μετοχή του καθώς υποστηρίζω ότι είναι μέλος της λέσχης Μπίλτερμπεργκ και της ομάδας Τριμπλέ.