Το Ισλάμ είναι επικίνδυνο. Δεν χωράει αμφιβολία. Όποιος λέει ότι το Ισλάμ είναι θρησκεία της ειρήνης, ή δεν ξέρει τι είναι θρησκεία ή δεν ξέρει τι είναι ειρήνη.

Η Ευρώπη, όμως, που έχει αποτύχει να παρέχει ασφάλεια στους πολίτες της, δεν το έχει κάνει γιατί δεν μας παρακολουθεί όλους, συνέχεια, όπως νομίζουν αυτοί που εύκολα παραδίδουν τις ελευθερίες μας για την ψευδαίσθηση της ασφάλειας. Η αποτυχία ξεκινάει από την δημιουργία των γκέτο. Η αποτυχία ξεκινάει από την δημιουργία πολιτών δεύτερης ή τρίτης κλάσης με λιγότερη πρόσβαση στις υποδομές παιδείας και υγείας.

Αν αυτά τα δύο είχαν δοθεί απλόχερα, οι μισές και πλέον επιθέσεις δεν θα είχαν γίνει ποτέ. Γιατί; Γιατί απλά δεν θα είχαν μεγαλώσει Ευρωπαίοι πολίτες που θεωρούν ότι τους βλέπουμε ως σκουπίδια και δεν θα έψαχναν να βρουν μαγικές λύσεις σε θεούς και ιερούς πολέμους.

100% ασφαλείς σε έναν κόσμο όπου υπάρχουν φανατικοί δεν θα είμαστε ποτέ. Όμως αν επικεντρωθούμε σε αυτά που μειώνουν τον φανατισμό, τότε θα υπάρχει και περισσότερη ασφάλεια. Αν αντιθέτως πανικοβληθούμε από θεωρίες συνωμοσίας που διαδίδονται από αποτυχημένους στον τομέα της ασφάλειας, τότε το πρόβλημα θα ενταθεί.

Κυκλοφορούν τώρα, με την βοήθεια του επιτρόπου μετανάστευσης, του Αβραμόπουλου, πληροφορίες ότι ανάμεσα στους πρόσφυγες που πέρασαν από την Ελλάδα υπήρχαν 6 χιλιάδες τζιχαντιστές! Άραγε από που προέρχονται αυτές οι πληροφορίες; Από την “καταγραφή” που δεν γίνεται ή από τις ίδιες υπηρεσίες που χρειάστηκαν 4 μήνες να εντοπίσουν έναν τρομοκράτη στις Βρυξέλλες και το έκαναν θέμα στα media, προσκαλώντας στην ουσία τους υπόλοιπους τρομοκράτες να δράσουν άμεσα! Και όμως. Αυτοί θέλουν να τους πάρουμε στα σοβαρά και να γυρίσουμε την πλάτη μας στα εκατομμύρια αθώων μεταναστών και προσφύγων! Κριτήριο; Ότι είναι μουσουλμάνοι! Ίσως και “μαυριδεροί”!

Αν το Ισλαμικό κράτος ήθελε να στείλει μαχητές του να αιματοκυλήσουν την Ευρώπη πως νομίζετε ότι θα το έκανε; Στέλνοντάς τους ανάμεσα στους πρόσφυγες που δεν είναι σίγουρο πότε και πως θα φτάσουν στο στόχο τους ή αγοράζοντάς τους κουστούμια με τα εκατομμύρια που κερδίζουν από το λαθρεμπόριο πετρελαίου και βάζοντάς τους σε ένα αεροπλάνο από την Σαουδική Αραβία, πρώτη θέση για τις πρωτεύουσες της Ευρώπης;

Και όμως, θέλουν να μας πείσουν ότι αντί να ακολουθήσουν την απλούστερη και αποτελεσματικότερη λύση, αυτοί τι κάνουν; Απαγάγουν, λέει, παιδιά και έρχονται εδώ μέσα από την Τουρκία, διανύοντας χιλιάδες χιλιόμετρα με τα πόδια! Και οι ίδιοι άνθρωποι είναι αυτοί που λένε ότι “κοιτάξτε, οι περισσότεροι είναι νέοι άντρες, ελάχιστα παιδιά υπάρχουν.”

Ή το ένα ισχύει, ή το άλλο. Και τα δύο δεν μπορούν να τα έχουν. Και όμως επιμένουν στην συνωμοσιολογία.

Αν η Ευρώπη τρομοκρατηθεί και γυρίσει την πλάτη  της στους πρόσφυγες, τότε τροφοδοτεί τις επόμενες γενιές τρομοκρατών από τους πιο απογοητευμένους. Αν η Ευρώπη τους αφομοιώσει, τους εκπαιδεύσει και τους φροντίσει, το Ισλαμικό κράτος χάνει πολύτιμα πυρομαχικά.

Η μετανάστευση υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει, όσο υπάρχουν άνθρωποι και προβλήματα. Όσο υπάρχουν πόλεμοι, το ίδιο θα συμβαίνει και με την προσφυγιά.  Γιατί το κάνουμε δύσκολο να μετακινηθούν και ξοδεύουμε μετά εκατομμύρια για να μαζέψουμε τα αμάζευτα, και το χειρότερο όλων, μαζί με πτώματα παιδιών; Γιατί βοηθάμε τους ακροδεξιούς αφήνοντας ανεξέλεγκτες ροές εξαθλιωμένων ανθρώπων ενώ θα μπορούσαμε να τους υποδεχτούμε με όλες τις νόμιμες διαδικασίες κάνοντας απλή την διαδικασία μετακίνησής τους;

Αν η Ευρώπη τρομοκρατηθεί και αφαιρέσει τις ελευθερίες που κάνουν τον πολιτισμό της να διαφέρει, τότε για ποιον πολιτισμό μιλάμε; Για έναν φοβικό κόσμο που τα πάντα παρακολουθούνται στο όνομα μίας ασφάλειας που δεν θα έρθει ποτέ;

Ο μόνος εχθρός που φοβούνται οι Ισλαμιστές είναι η μόρφωση και η ανθρωπιά. Δεν φοβούνται ούτε σφαίρες, ούτε κοριούς.

Στην τελική, τι θέλετε να θυσιάσετε για να αισθάνεστε ασφαλείς και τι κοστίζει περισσότερο; Να μορφώσεις ανθρώπους, ή να τους ισοπεδώσεις την χώρα με πυραύλους και σφαίρες; Βέβαια το δεύτερο έχει μεγάλο κέρδος για κάποιους…

Η βιομηχανία ιδιωτικοποίησης στην Ευρώπη.

Ένα ενδιαφέρον ανάγνωσμα. Λειτουργούν οι ιδιωτικοποιήσεις; Τι λένε τα μέχρι τώρα αποτελέσματα;

Αρκεί το κράτος να ξεφορτωθεί επιχειρήσεις; Και αν είναι κερδοφόρες γιατί να τις “ξεφορτωθεί”, ενώ αν δεν είναι, γιατί να τις αγοράσει ένας επιχειρηματίας;

Προσωπικά είμαι υπέρ της επιχειρηματικότητας (που την έχουν καταντήσει κακή λέξη, “φιλελεύθεροι” και “αριστεροί”, αλλά δεν είμαι υπέρ της ασυδοσίας. Το κράτος πρέπει να ελέγχει μέσω θεσμών την εφαρμογή των νόμων και να έχει έλεγχο σε βασικές υποδομές. Για παράδειγμα θέλω να υπάρχει ιδιωτική υγεία, αλλά χωρίς καθολική πρόσβαση στην δημόσια υγεία, μόνο αρνητικά μπορεί να δουλέψει. Ας πληρώσει ο άλλος για 1η θέση σε σουίτα, αλλά οι φόροι που θα βγουν θα πληρώνουν για τις εντατικές και τα δωμάτια ανάρρωσης στα δημόσια νοσοκομεία και όχι για τα εξοχικά των γιατρών ή την πολυτελή επίπλωση των σπιτιών τους.

Ένας φίλος (λίγο περισσότερο παθιασμένος από ότι θα έπρεπε) παρεξηγήθηκε από την ανάρτηση των φωτογραφιών του Μακαρονοτέρατος στο Facebook και μου έστειλε ένα προσωπικό μήνυμα στο οποίο μου έλεγε ανάμεσα σε άλλα ότι τον προσβάλλουν αυτές οι φωτογραφίες γιατί κοροϊδεύουν την θρησκεία του και να τις αφαιρέσω. Ένας άλλος φίλος, από τα καλύτερα παιδιά που γνωρίζω, έκανε ένα σχόλιο για το πως το Μακαρονοτέρας κοροϊδεύει τις δύο κύριες θρησκείες μόνο.

Το Μακαρονοτέρας δημιουργήθηκε για να αναδείξει την γελοιότητα των ισχυρισμών μίας συγκεκριμένης ομάδας “υπερορθόδοξων” βιβλικών (δεν θα τους έλεγα καν Χριστιανούς) που έχουν πάρει την βίβλο ως κατάλογο για ψώνια και θεωρούν ότι είναι πλήρης ιστορική καταγραφή του κόσμου. Αυτή η ομάδα προσπάθησε να επιβάλει την διδασκαλία της θεωρίας του “Δημιουργισμού” (Creationism) ως εναλλακτική της θεωρίας του Δαρβίνου, γιατί είναι λέει μόνο μία θεωρία που δεν έχει αποδειχτεί!

Βέβαια στην επιστήμη, μία θεωρία είναι αποδεδειγμένη, αλλιώς λέγεται υπόθεση. Θεωρία, δεν σημαίνει ότι δεν έχει αποδειχτεί. Σημαίνει ότι όλα τα αποδεικτικά στοιχεία είναι υπέρ της και δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχεία κατά. Αλλιώς και η θεωρία της βαρύτητας, μία θεωρία είναι! Να σας δω να πετάτε!!!

Στην Γη αυτή τη στιγμή υπάρχουν περί τις 5000 θρησκείες. Όλες τους έχουν την αρχή ότι είναι η αλήθεια. Δεν υπάρχει ούτε μία που να λέει ότι “πιστέψτε, αλλά δεν είμαστε σίγουροι, μπορεί να είναι και κάτι άλλο”. Ο λόγος που καθένας από εμάς βαπτίστηκε σε συγκεκριμένη θρησκεία είναι καθαρά γιατί γεννήθηκε σε τόπο και χρόνο που επικρατούσε αυτή η θρησκεία στην περιοχή ή στην οικογένειά του. Δεν επιλέξαμε την “αλήθεια”. Δεν την βρήκαμε. Μας επιβλήθηκε και εμείς με την σειρά μας την επιβάλουμε στα παιδιά μας.΄

Προσοχή. Δεν λέω ότι δεν πρέπει να γνωρίζουμε την θρησκεία ως φιλοσοφία ή την “επικρατούσα” ως παράδοση. Η θρησκεία έχει φιλοσοφική και λογοτεχνική και ιστορική αξία όπως κάθε δημιούργημα του ανθρώπου. Αλλά δεν μπορεί να την δεχόμαστε ως ιδεολογία υπεράνω κριτικής. Αντίθετα, οφείλουμε να είμαστε κριτικοί απέναντι σε κάθε ιδεολογία για συγκεκριμένους λόγους και με επιχειρήματα.

Μπορεί να είστε π.χ. μάρτυρες του Ιαχωβά. Ε, η ιδεολογία σας είναι επικίνδυνη γιατί βασισμένη σε μία τουλάχιστον αστεία ερμηνεία της βίβλου δεν επιτρέπεται η μετάγγιση αίματος! Μα η μετάγγιση αίματος δεν υπήρχε καν ως επιλογή όταν γράφτηκε η Βίβλος. Πως είναι δυνατόν να νομίζετε ότι οποιαδήποτε αναφορά μέσα στην βίβλο έχει να κάνει με την μετάγγιση αίματος;

Μπορεί να είστε Καθολικοί. Αρνείστε το δικαίωμα στην έκτρωση γιατί θεωρείτε ότι μερικά κύτταρα έχουν ψυχή και αυτή σκοτώνεται με την έκτρωση. Το αρνείστε ακόμα και όταν ξέρετε ότι κινδυνεύει η ζωή της μητέρας. Αρνείστε ακόμα και την αντισύλληψη γιατί για εσάς το σεξ πρέπει να γίνεται μόνο για διαιώνιση του είδους. Ρε; 7 Δις είμαστε. Δεν κινδυνεύουμε να εξαφανιστούμε παρά μόνο αν δεν παίρνουμε προφυλάξεις.

Και επειδή ασχολήθηκα με δύο ιδεολογίες που προέρχονται από τον Χριστιανισμό, γιατί τις ξέρω, να πω και αυτό: Μπορεί να είστε Σιχ. Δεν ξέρω από Σιχ, αλλά είμαι σίγουρος ότι κάποια βλακώδη προκατάληψη έχουν και αυτοί!

Συγκεκριμένα, και αυτό το πιστεύουν και πολλοί φίλοι μου “θεϊστές”, η πίστη σε έναν θεό είναι προσωπική υπόθεση. Δεν είναι υπόθεση του κράτους. Δυστυχώς, ζούμε σε ένα φαινομενικά κοσμικό αλλά στην πραγματικότητα θεοκρατικό κράτος. Στα σχολεία μας διδάσκουν όχι θρησκειολογία, όχι θρησκευτικά ως φιλοσοφία και παράδοση, αλλά ομολογιακά θρησκευτικά. Στα δικαστήριά μας, πρώτη θέση έχει το ευαγγέλιο συγκεκριμένου δόγματος και όχι οι νόμοι του κράτους και για να ορκιστούμε στην τιμή μας και όχι σε μία θεότητα πρέπει να κάνουμε ειδική δήλωση. Το Σύνταγμά μας, που θα έπρεπε σήμερα να είναι στο όνομα του λαού είναι στο όνομα μίας συγκεκριμένη θεότητας. Έχουμε πολιτικούς που δεν δέχονται και στερούν βασικά ανθρώπινα δικαιώματα (πολιτικός γάμος ομόφυλων ζευγαριών) για προσωπικούς θρησκευτικούς λόγους!

Κανείς δεν πρέπει να αναγκάσει τον πιστό να μην πιστεύει, κανείς δεν πρέπει να αναγκάσει τον ιερέα να κάνει τελετή σε ομόφυλα ζευγάρια, αλλά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, καμία ιδεολογία, θρησκεία ή εκκλησιαστική αρχή δεν πρέπει να μπορεί να εμποδίσει το κράτος να ψηφίσει και να εφαρμόσει νόμους που δίνουν ίσα δικαιώματα εκτός θρησκείας.

Ο λόγος που ο καθένας είναι ελεύθερος να πιστεύει ότι θέλει (ανεξιθρησκία) δεν είναι λόγω της φύσης της “δικής μας” θρησκείας, αλλά επειδή αυτό προτάσσει το δημοκρατικό πολίτευμα και οι ανθρωπιστικές αρχές. Πολλοί έχουν προσπαθήσει να συνδέσουν την δημοκρατία και τον ανθρωπισμό με τον Χριστιανισμό, αλλά δεν ισχύει. Η δημοκρατία αναπτύχθηκε σε περίοδο που δεν υπήρχε Χριστιανισμός και μάλιστα, ιστορικά ο Χριστιανισμός υπήρξε ένας λόγος που καθυστέρησε σε πολλά κράτη η εγκαθίδρυση δημοκρατίας ενώ υπήρξε η κύρια αιτία του μεσαίωνα στην Ευρώπη.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει σήμερα και με τον Ισλαμισμό. Η Μέση Ανατολή περνάει τον δικό της μεσαίωνα και όπως τότε η Ανατολή υπέφερε από τον δογματισμό της Δύσης, έτσι και η σημερινή δύση υποφέρει από τον δογματισμό της Ανατολής. Αν το δει κάποιος ιστορικά θα δει ότι αυτό διαιωνίζει έναν φαύλο κύκλο. Σπέρνει τον φόβο και αντί να προχωράμε μπροστά, κλεινόμαστε πίσω από στεγανά απαρχαιωμένων και απόλυτων ιδεολογιών.

Δυστυχώς δεν υπάρχει “θρησκεία της αγάπης και της ειρήνης”. Όλες αυτό λένε (εκτός από λίγες μικρές πολεμοχαρείς) αλλά όλες προϋποθέτουν ότι θα είναι οι μοναδικές για να υπάρχει αγάπη και ειρήνη παντού. Με το που κάποιος δεν ανήκει στην “μία αληθινή θρησκεία της αγάπης και της ειρήνης” γίνεται απευθείας κάποιος που είναι αμαρτωλός, πρέπει να κατατροπωθεί ή να εκτελεστεί (για να σωθεί βεβαίως βεβαίως)! Η αλήθεια βέβαια είναι ότι αν δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος πλέον γιατί το μίσος θα έχει εξαφανίσει την ζωή από τον πλανήτη, θα είναι όλα πολύ ειρηνικά… Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος οι θρησκείες να φέρουν την ειρήνη.

Για όλους τους λόγους που περιέγραψα πιο πάνω, αρνούμαι να σταματήσω να μιλάω κατά των θρησκευτικών ιδεολογιών. Δεν σέβομαι ιδέες. Μόνο ανθρώπους σέβομαι. Κάποιος μπορεί να έχει την πιο γελοία ιδεολογία. Θα επιτεθώ μόνο στην ιδεολογία. Ο ίδιος ο άνθρωπος έχει δικαίωμα να πιστεύει ότι θέλει. Αν κάποιος θεωρεί ότι προσβάλλεται γιατί προσβάλλω το θεό του, είναι δικό του πρόβλημα. Όχι δικό μου.

Σκοπός αυτού του άρθρου είναι να προσκαλέσω τα κόμματα της 2ης κατηγορίας (διαβάστε το άρθρο) σε μία εκλογική συνεργασία άνευ προηγουμένου που θα αλλάξει τα δεδομένα στην διακυβέρνηση του τόπου μας. Μία συμμαχία λογικής πέρα από προσωπικές διαφωνίες και στενούς ιδεολογικούς φραγμούς.

Τα παραδοσιακά κόμματα δεν έχουν κάνει ακόμα τον κύκλο τους. Είναι εμφανές από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα και όμως οι πολίτες της συνεχίζουν και παρασύρονται από τις ίδιες παράλογες και λαϊκιστικές συμπεριφορές και προτάσεις των κομμάτων “εξουσίας”.

Έχουμε από την μία το παράλογο μίας ακροδεξιάς πλέον κυβέρνησης συνεργαζόμενων αντιπάλων χωρίς ίχνος κοινωνικής ευαισθησίας, που φέρεται στον ιδιωτικό τομέα ως αγελάδα προς άρμεγμα φόρων, έχοντας απολέσει οτιδήποτε φιλελεύθερο υπήρχε κάποτε μέσα της, ενώ προσπαθεί να διατηρήσει τα προνόμια μίας ελίτ κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών.

Έχουμε από την άλλη τον λαϊκίστικο, δήθεν αριστερό, κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ που μάζεψε μέσα σε λίγους μήνες ότι έφυγε από το ΠΑΣΟΚ, να υπόσχεται πράγματα που ξέρει ότι δεν μπορεί ποτέ να κάνει και να έχει στο πρόγραμμά του την συνέχιση του αρμέγματος της αγελάδας του ιδιωτικού τομέα, για να επαναφέρει τα χαμένα προνόμια του δημοσίου. Ενώ ξεκινάει από βάσεις κοινωνικής δικαιοσύνης, που φυσικά και απαιτείται στις μέρες μας, μεταλλάσσει σιγά σιγά την συμπεριφορά του σε εκδικητή με λάθος στόχο.

Πέρα από αυτούς, βλέπω δεκάδες “μικρά” κόμματα σε δύο κατηγορίες:

1η κατηγορία: Τα εθνικιστικά/χριστιανοταλιμπάν κόμματα, με κορυφαίο την Χρυσή Αυγή και τα Νεοναζί στελέχη της, τους συνομιλητές της “Ρίζα” του Μπαλτάκου ως νεοεισερχόμενο παίκτη μαζί με τα νεοσυντηρητικά  απολειφάδια της Ν.Δ. (από την οποία την έκανα όταν είδα που πήγαινε, όπως και πολλοί “φίλοι της ελευθερίας”) απολειφάδια όπως οι ΑΝΕΛ και οι Χριστιανοδημοκράτες (θεοκρατία και Άγιος ο Αλλάχ)
2η κατηγορία: Τα φιλελεύθερα κόμματα όπως η Δράση, η Δημιουργία Ξανά, η ένωση Κεντρώων, οι Ευρωπαίοι πολίτες, οι Δημοκράτες, οι Φιλελεύθεροι,  και τα κόμματα ειδικού σκοπού όπως  οι Οικολόγοι Πράσινοι, εμείς οι Πειρατές, το κόμμα Ελλήνων Φορολογούμενων πολιτών και άλλα μικρότερα ή ίσως και μεγαλύτερα (αν ξέχασα κάποιο ας με συγχωρέσουν).

Σίγουρα στην πρώτη κατηγορία μικρών δεν μπορούμε να ελπίζουμε, παρά μόνο αν θέλουμε να αυτοκτονήσουμε. Ο κόσμος δεν πηγαίνει πίσω, πάει μπροστά. Δεν θέλουμε να ξαναγυρίσουμε στο μεσαίωνα.

Τώρα στην 2η κατηγορία έχουμε ένα πρόβλημα. Ο φιλελευθερισμός έχει απαξιωθεί σχεδόν πλήρως από την ρητορική των δύο κυρίαρχων αντιπάλων, της δεξιάς και της αριστεράς. Γιατί; Γιατί πράγματι φοβούνται ότι ο πραγματικός φιλελευθερισμός είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να καταρρίψει τον λαϊκισμό τους. Τα ίδια τα κόμματα των φιλελεύθερων φοβούνται την χρήση της λέξης αυτής και βρίσκονται συνέχεια σε άμυνα όποτε μιλάνε. Έχουν συνδεθεί από την ρητορική των “μεγάλων” με τα ιδιωτικά καρτέλ, ενώ στην ουσία είναι αντίθετοι με όλα τα καρτέλ, ιδιωτικά ή κρατικά.

Τώρα θα μου πείτε, γιατί αν έχεις τόσο καλή γνώμη για τον φιλελευθερισμό είσαι στους Πειρατές; Γιατί δεν υπάρχει καλύτερος φίλος της ελευθερίας, σήμερα, από την Πειρατική ιδεολογία. Γιατί είναι πέρα από τους οικονομικούς περιορισμούς που θέτει ο πολιτικός φιλελευθερισμός και πιστεύω ότι είναι ένα σωστό μέλλον για την ανθρωπότητα. Αλλά είμαι και ρεαλιστής και πιστεύω ότι χρειαζόμαστε ένα ενδιάμεσο βήμα μπροστά.

Χρειαζόμαστε μια συμμαχία λογικής. Μία συμμαχία που θα ενώσει ότι καλύτερο έχουμε για να πάμε μπροστά ως κοινωνία. Ένα παράδειγμα για την Ευρώπη και γιατί όχι, και τον κόσμο όλο. Έχουμε τα… κότσια; Αν ναι, ξέρετε που θα μας βρείτε. Ελάτε. Μέσα στον μήνα πρέπει να έχουμε εξελίξεις αλλιώς θα μας προσπεράσουν και πολύ φοβάμαι για το μέλλον των παιδιών μας αν μείνουμε χωρίς να πράξουμε.

Άκουγα προχθές έναν πολιτικό που έλεγε ότι αν απαγορέψουμε στους συνταξιούχους που λαμβάνουν πάνω από 1000 ευρώ σύνταξη να δουλεύουν (κάτι που ήδη έχει γίνει νόμος και έχει αποδειχτεί λάθος, οπότε υποθέτω μιλάει για επιβολή ακόμα και για τα μαύρα), θα βρουν δουλειά αμέσως 400000 άνεργοι!

Προσέξτε τώρα το λογικό σφάλμα.

Υποθέτει ότι αφού οι συνταξιούχοι που λαμβάνουν πάνω από 1000 ευρώ το μήνα και συνεχίζουν και δουλεύουν είναι 400000, αν βγουν από την αγορά εργασίας, αυτομάτως θα μπορούν να μπουν σε αυτήν 400000 άνεργοι.

Όμως, το πιθανότερο είναι ότι οι δουλειές που κάνουν αυτοί οι συνταξιούχοι είναι δουλειές που απαιτούν ειδικά προσόντα, τα οποία δεν έχουν οι άνεργοι για να καλύψουν τις θέσεις μία προς μία.

Ναι, δεν είναι όλες οι δουλειές έτσι, αλλά και οι συνταξιούχοι που εργάζονται συνήθως πάλι δεν εργάζονται πλήρες ωράρια, αλλά κάποιες ώρες για να έχουν κάτι να κάνουν. Πολλοί δεν εργάζονται για τα χρήματα, αλλά για την απασχόληση και οι δουλειές που κάνουν δεν χρειάζεται να αντικατασταθούν με νέους εργαζόμενους.

Δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας με το ζόρι.

Πόσο καιρό τώρα μας λένε ότι θα μειωθεί η ανεργία αν ανοίγουν τα μαγαζιά τις Κυριακές για παράδειγμα;

Προσωπικά δεν είμαι κατά του να ανοίγουν και τις Κυριακές τα μαγαζιά. Αλλά με την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων που έχει συμβεί, την μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος για αγορές και την έλλειψη χρηματοδότησης για την κίνηση της αγοράς, σε τι ακριβώς αποσκοπεί αυτό, τώρα;

Ας πουν τουλάχιστον την αλήθεια. Βολεύει απλά όσους δεν μπορούν για κάποιο λόγο να ψωνίσουν τις άλλες μέρες και τους λίγους τουρίστες που είναι αυτή την περίοδο Ελλάδα. Δεν βολεύει σε κάτι άλλο. Δεν αυξάνει τον τζίρο, γιατί τα ίδια λεφτά θα χαλάσουν οι πελάτες. Δεν τυπώνουμε άλλο χρήμα για τις Κυριακές!

Το πρόβλημα με αυτή τη χώρα και τους πολιτικούς της είναι ότι ξεκινάμε με προκαταλήψεις για να κάνουμε κάτι. Επειδή αυτό νομίζουμε… αυτό είναι.

Θέλουμε θέσεις εργασίας; Πρέπει να δώσουμε κίνητρα στους νέους να ξεκινήσουν επιχειρήσεις. Όχι επιδοτήσεις, αλλά φορολογικά κίνητρα. Δεν χρειάζεται να τους δώσεις λεφτά. Μόνο να τους υποσχεθείς ότι δεν θα τους πάρεις τον κόπο τους μέχρι να ορθοποδήσουν.

Θέλουμε θέσεις εργασίας; Πρέπει να αφήσουμε την ανώτατη παιδεία να καινοτομήσει και (ω βλασφήμια) να συνδεθεί με την αγορά εργασίας! Δείτε πως οι σχολές πληροφορικής έχουν το μικρότερο ποσοστό ανεργίας (σχεδόν μηδενικό σε πολλές σχολές) ανάμεσα στους αποφοίτους τους.

Παγκοσμίως υπάρχει η τάση να μειώνεται ο διαθέσιμος αριθμός θέσεων εργασίας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει χώρος. Υπάρχει γιατί η δική μας ανεργία είναι συστημική. Όχι λόγο έλλειψης αντικειμένου εργασίας.

Για το επόμενο βήμα που θα πρέπει κατά την γνώμη μου να είναι η μείωση των ωραρίων εργασίας και η εφαρμογή ενός Βασικού Εισοδήματος, θα πρέπει πρώτα η οικονομία της χώρας να ανακάμψει και ο κοινωνικός ιστός να συνέλθει από το σοκ της κρίσης. Απαιτούνται για αυτό πραγματικές μεταρρυθμίσεις. Μην φοβάστε την λέξη. Το έχουμε πάθει και αυτό. Δεν είναι μεταρρύθμιση ο φόρος. Δεν είναι μεταρρύθμιση η απορύθμιση. Εκεί έχουμε καταντήσει από τις αψυχολόγητες κινήσεις των κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια. Να αλλάξουμε και το νόημα των λέξεων!

Γιατί υπάρχουν οι πατέντες; Ποιος είναι ο σκοπός τους; Σε γενικές γραμμές για δύο λόγους: Να εξασφαλίζουν ότι ο δημιουργός θα έχει έσοδα από την εφαρμογή της ιδέας του. Να προωθήσουν την έρευνα και την ανάπτυξη καθώς χωρίς το κίνητρο του κέρδους, δεν θα υπάρξει.

Εδώ υπάρχουν δύο βασικά προβλήματα.

Το πρώτο πρόβλημα είναι ότι πατέντα δεν σημαίνει αυτόματα και έσοδα ή κέρδος. Πρέπει να εξασφαλιστούν πολλοί περισσότεροι παράγοντες για αυτό. Θα πρέπει να υπάρχει ανάγκη για το τελικό προϊόν, να λύνει κάποιο πρόβλημα, να το κάνει με την μεγαλύτερη δυνατή ευκολία και να μπορεί να πουληθεί σε μία τιμή που επιτρέπει το κέρδος.

Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι ούτε η ανάπτυξη δεν είναι εγγυημένη καθώς θα πρέπει και να υπάρχουν αρκετά χρήματα προς επένδυση για την ιδέα, και  θα πρέπει να έχει πετύχει ως εμπορική υλοποίηση και  το κόστος, η ποιότητα και η ανάγκη να είναι στο επίπεδο που να εξασφαλίζουν ότι υπάρχει αρκετή αγορά για την επόμενη γενιά.

Το κάνουν αυτά οι πατέντες; Όχι. Τι εξασφαλίζουν οι πατέντες; Ότι κάποιος άλλος δεν θα κερδίσει από την υλοποίηση της δικής σου ιδέας. Κοινώς, δεν θα στην “κλέψει”. Βέβαια οι ιδέες δεν κλέβονται. Μόνο αντιγράφονται. Κλοπή σημαίνει στέρηση ιδιοκτησίας. Μία ιδέα δεν μπορεί κανείς να στην στερήσει.  Κανείς δεν μπορεί να σου απαγορεύσει να την υλοποιήσεις αν την αντιγράψει. Οι πατέντες εμποδίζουν μόνο να κερδίσει και άλλος.

Δεν θα ασχοληθώ καθόλου με το αν η πατέντα έχει αποδοθεί με λογικές διαδικασίες και δεν είναι πρόχειρη, χωρίς να έχει λάβει υπόψη της την ύπαρξη άλλων προηγούμενων υλοποιήσεων ή αν είναι κάτι προφανές.  Θα υποθέσουμε ότι η πατέντα είναι κάτι πραγματικά καινούριο και πρωτοπόρο.

Ας υποθέσουμε τώρα ότι η ιδέα αυτή έχει παγκόσμια αγορά. Μία εταιρία λοιπόν αρχίζει και παράγει ένα καινοτόμο προϊόν και το πουλάει. Τι θα μπορούσε να είναι το προϊόν αυτό; Αν ήμασταν στην δεκαετία του 1970 θα μπορούσε να είναι η οθόνη υγρών κρυστάλλων (LCD). Στην δεκαετία του 2000 θα μπορούσε να είναι το σύστημα προσωπικής μεταφοράς της Segway.

Κάτι πραγματικά καινοτόμο στην αρχή έχει συνήθως μεγάλο κόστος παραγωγής. Αναγκαστικά έχει και μεγάλο κόστος πώλησης για τον τελικό πελάτη, ειδικά όταν πρέπει να αποσβέσεις και το κόστος ανάπτυξης. Αυτό σημαίνει και μικρότερη αγορά όμως.

Τι συμβαίνει λοιπόν στις δύο περιπτώσεις μας; Στην οθόνη LCD και στο σύστημα Segway;

45 χρόνια μετά μπορούμε να δούμε ότι η τεχνολογία LCD βρίσκεται παντού. Τι συνέβαινε όμως τα πρώτα χρόνια; Μόνο μία εταιρία είχε την αποκλειστική πατέντα. Αυτή η εταιρία πουλούσε τα δικαιώματα χρήσης σε λίγους μεγάλους κατασκευαστές που μπορούσαν να την κάνουν προϊόν για το κοινό. Όμως, η τιμή ήταν πολύ υψηλή. Έτσι, για σχεδόν 20 χρόνια οι οθόνες αυτές αποτελούσαν ένα πολύ μικρό τμήμα της αγοράς. Επίσης η εξέλιξή τους ήταν αργή καθώς δεν μπορούσαν άλλοι να τις αναπτύξουν. Μόνο ένας μπορούσε. Η μικρή αγορά επίσης απαγόρευε την γρήγορη ανάπτυξη καθώς δεν υπήρχε τόσο μεγάλη ζήτηση για να πληρώσει την έρευνα. Πότε άλλαξε αυτό; Όταν έληξε η πατέντα και όλοι όσοι είχαν τμήματα ανάπτυξης μπορούσαν να προχωρήσουν την έρευνα. Τότε μειώθηκε και η τιμή του προϊόντος και φυσικά δημιουργήθηκε πολύ μεγαλύτερη αγορά με αποτέλεσμα να φτάσει στο 100% αυτής, σε ελάχιστο σχετικά χρονικό διάστημα.  Μεγαλύτερη αγορά σημαίνει μεγαλύτερη πίτα. Αντίθετα με την αυστηρή εφαρμογή της πατέντας το κομμάτι της μίας εταιρίας μπορεί να ήταν μεγάλο, αλλά η πίτα παρέμενε μικρή.

Η Segway τώρα, καταχώρησε την πατέντα της το 2001.  Έκτοτε έχει πουλήσει αρκετά κομμάτια, ειδικά για τουριστική εφαρμογή, αλλά τίποτα περισσότερο. Η τεχνολογία της είναι αποκλειστικά δική της και κανένας άλλος δεν έχει δικαίωμα να κατασκευάσει κάτι αντίστοιχο. Αυτό σημαίνει πάλι ότι η Segway δεν έχει αρκετά χρήματα για να προωθήσει την έρευνα και έτσι τα Segway έχουν παραμείνει στο ίδιο επίπεδο, με μικρές βελτιώσεις που οφείλονται στην ανάπτυξη των ανταλλακτικών της και όχι στην ανάπτυξη της ίδιας της αρχικής ιδέας. Το κομμάτι της αγοράς που έχει η Segway είναι μικρό και θα παραμείνει μικρό. Παίζει μόνη της σε μία μικρή αγορά.

Για μένα, αλλά και την αγορά, αυτό σημαίνει ότι η πατέντα αυτή απέτυχε. Δεν υπάρχει ανάπτυξη. Το περιθώριο κέρδους συντηρεί ίσα ίσα την ίδια την Segway.

Για να μην είμαι όμως άδικος υπάρχει ένας τομέας που αναπτύσσεται τρελά με τις πατέντες. Ο νομικός τομέας. Κάποιοι νομικοί κύκλοι δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να χάσουν κάτι τόσο προσοδοφόρο και ας πάει η ανάπτυξη κατά… διαόλου.

Η διαδικασία ανάπτυξης πολιτικών θέσεων, όταν περνάει από το φίλτρο του “αποδεχτού” από τον πολίτη, θυμίζει έντονα λαϊκισμό. Τι είναι λαϊκισμός; Είναι να λες στον πολίτη αυτό που θέλει να ακούσει η πλειοψηφία και όχι αυτό που θεωρείς σωστό για την κοινωνία. Κάποιες φορές μπορεί η θέση σου να συμβαδίζει με την πλειοψηφία και κάποιες φορές όχι. Η θέση σου όμως δεν μπορεί να έχει αυτό ως κριτήριο.

Θα φέρω παράδειγμα μία πρόταση για θέση μέλους του που παρουσίασε ένα κόμμα. Αυτή η θέση είναι για δημιουργία ιδιωτικών φυλακών ώστε να γίνει αποσυμφόρηση των κρατικών φυλακών κλπ. Δεν θα κρίνω την θέση εδώ. Θα κρίνω την διαδικασία. Το κόμμα αυτό ζήτησε από τα μέλη του να προτείνουν θέσεις που θα περάσουν στην κοινωνία ως πρότασή τους. Αυτή λοιπόν η θέση, σωστή ή λάθος για μένα που δεν είμαι μέλος του κόμματος, θα πρέπει πρώτα να κριθεί από τα μέλη αυτού του κόμματος για το αν ταιριάζει με την φυσιογνωμία του και μετά να προταθεί στον πολίτη ως λύση για να αποφασίσει εκείνος αν την θέλει.

Επειδή όμως το πολιτικό μας σύστημα δεν επιβραβεύει πολιτικές, αλλά δημοσιότητα, το κόμμα αυτό επέλεξε να πάει αυτή την θέση στον πολίτη απευθείας για να δει αν είναι δημοφιλής ώστε μετά να την ενσωματώσει! Δηλαδή το ίδιο το κόμμα αυτό δεν πιστεύει στις θέσεις του, πριν ακόμα τις ακούσει!

Σε μία δημοκρατία, έχουμε όλοι την ευθύνη των επιλογών μας. Από τους πολιτικούς μέχρι τους πολίτες. Όμως όταν η ευθύνη μεταφέρετε όλη στον πολίτη, τότε αυτό που συμβαίνει είναι ένα χάος αταίριαστων και αντιφατικών θέσεων. Η πολιτική δεν μπορεί να δουλέψει έτσι με σκοπό το όφελος της κοινωνίας.  Η πολιτική πρέπει να τεκμηριώνει πρώτα την άποψή της και μετά να δίνει την δυνατότητα να αποφασίσουμε ως πολίτες.

Το ερώτημα “Θέλουμε ιδιωτικές ή όχι φυλακές” από μόνο του είναι άτοπο. Ποια είναι τα επιχειρήματα υπέρ; Ποια είναι τα κατά; Γιατί επιλέχθηκε ως θέση; Τι ξέρουμε από υπάρχοντα παραδείγματα; Ποιο το τελικό όφελος; Είναι οικονομικό; Είναι κοινωνικό;

Είναι κρίμα που κόμματα που λένε ότι θέλουν να αλλάξουν την πολιτική, το πρώτο που κάνουν είναι να την αντικαθιστούν με λαϊκισμό.