Το οκτάωρο είναι για τεμπέληδες;

Ξέρετε ποιοι δεν διαμαρτυρήθηκαν; Όχι μόνο δεν διαμαρτυρήθηκαν, αλλά τήρησαν σιγή ιχθύος; Οι ενώσεις εργοδοτών. Η  ΓΣΕΒΕΕ (Γενική Συνομοσπονδία Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδας) , η ΕΕΕ (Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών), η ΕΠ (Ελληνική Παραγωγή), ο ΣΕΒ (Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών) και το ΞΕΕ (Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδας). Αυτοί που παρήγγειλαν αυτό το νομοσχέδιο στην ουσία. Αν πραγματικά προστάτευε τον εργαζόμενο θα ήταν οι πρώτοι που θα είχαν ενστάσεις. Το μόνο που σκέφτηκαν να πουν ήταν πως θα μοιράζονται την υπερωρία ώστε να μην πληρώνουν προσαυξήσεις υπερεργασίας! Την υπερωρία που διπλασίασε το υπουργείο. 

Ο υπουργός μας είπε ότι ο νομοσχέδιο θα κριθεί στην πράξη. Μα το ξέρουμε. Εργοδότες θα μπορούν να εκβιάζουν πλέον τον εργαζόμενο για να πάει να δουλέψει σε δεύτερο ΑΦΜ τους ή την Κυριακή, αλλιώς θα απολυθεί… Επίσης όσοι εργάζονται υπερωριακά, θα δουν μείωση εισοδημάτων. Τα περί εργαζόμενων που ήθελαν να δουλέψουν δεύτερη δουλειά και δεν μπορούσαν είναι φτηνές δικαιολογίες. 

Αν ένας εργαζόμενος δεν είχε εξαντλήσει το ωράριο σε μία εργασία μπορούσε κάλλιστα να κάνει το υπόλοιπο στην δεύτερη, με νόμο του 1932. Οι ώρες πέραν του 8ώρου αμείβονταν με προσαύξηση από 20% ως 40% ανάλογα το πόσες ώρες ήταν.  Μάλιστα διαδιδόταν και το εξής ψέμα για τον νόμο αυτό: “Νομιμοποιείται η εργασία σε περισσότερους του 1 εργοδότη, κάτι που σήμερα απαγορεύεται από την ελληνική έννομη τάξη βάσει του ΠΔ 27.6/1932, καθιστώντας έτσι παράνομη την εργασία σε δεύτερο εργοδότη.” ΟΧΙ φυσικά. Δεν απαγορευόταν η εργασία σε δεύτερο εργοδότη. Παράνομη ήταν μόνο πέραν του εξαντλημένου ωραρίου. 

Τώρα βασικά άνοιξε ο δρόμος οι επιχειρήσεις να μπορούν να μοιράσουν αυτό το ωράριο και να γλιτώσουν την προσαύξηση για την υπερεργασία.

Τελικά, το οκτάωρο δεν είναι για τεμπέληδες. Απλά δεν βολεύει τα κέρδη των επιχειρήσεων γιατί μετά το οκτάωρο και την υπερωρία, ως τις 13 ώρες αυξανόταν το κόστος του εργαζόμενου.

Μετά τους νόμους του ΣΥΡΙΖΑ και συγκεκριμένα της υποψηφίας (την ώρα που γράφονται αυτά τα λόγια) για την προεδρία του, κας Αχτσιόγλου, αυτό ήταν το τελικό χτύπημα στο συνδικαλιστικό κίνημα και στα δικαιώματα των εργαζομένων. 

Με την ανεργία να καταγράφει 11%, φαίνεται ξεκάθαρα ότι η κυβέρνηση δεν νοιάζεται για θέσεις εργασίας, αλλά μόνο για την “απρόσκοπτη λειτουργία” των επιχειρήσεων, και την μείωση του κόστους εργασίας σε βάρος του εργαζόμενου.

Αν μιλήσουμε με όσους υπερασπίζονται το νομοσχέδιο θα μας  πουν ότι μόνο τεμπέληδες δεν το θέλουν. Τεμπέλης δηλαδή θεωρείται αυτός που δεν θέλει να εργάζεται πάνω από το 8άωρο, ή να κάνει υπερεργασία χωρίς προσαύξηση. 

Οι πιο ευάλωτοι εργαζόμενοι είναι αυτοί που εργάζονται με τον βασικό ή κοντά στον βασικό μισθό. Αυτοί δεν θα μπορούν σε λίγο να επιβιώσουν χωρίς να υποχρεωθούν σε δεύτερη εργασία. Μιλάμε για επιστροφή του εργασιακού 100 χρόνια πίσω.

Ένα ακόμα αποτέλεσμα του νομοσχεδίου θα είναι η αύξηση των εργατικών ατυχημάτων, ειδικά από την εξάντληση. Η ασφάλεια στην εργασία δεν είναι αστείο και δυστυχώς αυτή συχνά θυσιάζεται στο βωμό του κέρδους.

Θα μπορούσα να πω πολλά ακόμα, ειδικά για το δικαίωμα στην απεργία και την αλαζονεία του υπουργού και της κυβέρνησης στην αντιμετώπιση των συνδικαλιστών, αλλά θα γίνω κουραστικός και δεν θέλω.